10- lecie Sierpeckiego Stowarzyszenia „Szansa na Życie” (w relacji wolontariuszki Klaudii Jędrzejewskiej)

10- lecie Sierpeckiego Stowarzyszenia „Szansa na Życie” (w relacji wolontariuszki Klaudii Jędrzejewskiej) 9 października 2014 Bez kategorii

1w2 Na naszą słabość i biedę,
niemotę serc i dusz,
na to, że nas nie zabiorą
do lepszych gór i mórz,
na czarnych myśli tłok,
na oczy pełne łez
lekarstwem miłość bywa,
jeżeli miłość jest,
jeżeli jest możliwa.

Sierpeckie Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych i Chorych na Raka „Szansa na Życie” obchodziło w dniu 13 września 2014 r. jubileusz X – lecia istnienia. Uroczystość ta miała miejsce w Centrum Kultury i Sztuki w Sierpcu. Wzięło w niej udział wielu gości m in. przedstawiciele władz Powiatu: Jan Laskowski Starosta Sierpecki, Marek Gąsiorowski Wicestarosta Sierpecki, władz Miasta: Marek Kośmider – Burmistrz Miasta, Zbigniew Leszczyński – Zastępca Burmistrza Miasta, sierpeccy radni, założyciele, wolontariusze, rodzice oraz podopieczni.

Jubileusz to okazja do podziękowań. Przedstawiciele Stowarzyszenia otrzymali listy gratulacyjne od parlamentarzysty UE i parlamentarzystów RP, natomiast Rada Miasta Sierpca przyznała członkom stowarzyszenia – pani Danucie Stelmańskiej i Wojciechowi Rychter za szczególną pracę i poświęcenie na rzecz innych, medale Zasłużeni dla Miasta Sierpca.

Stowarzyszenie Osób Chorych na Raka „Szansa na Życie” powstało 4 maja 2004 roku. Z upływem lat do jego nazwy – „Stowarzyszenie Osób Chorych na Raka „Szansa na Życie” dodano człon „Niepełnosprawnych”. Założycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia była chora na raka Marzanna Boros. Jej inicjatywę wsparło kilkoro znanych w Sierpcu osób między innymi: Zbigniew Leszczyński zastępca burmistrza miasta Sierpc, Wojciech Rychter oraz zarząd osiedla nr 3.

Prezes-Szansa na Życie

I Prezes Stowarzyszenia Osób Chorych na Raka „Szansa na Życie”

Na zdjęciu od lewej: Sławomir Łojek, Bożena Tober, Marzanna Boros, Zofia Skierska, Stanisława Jarzyńska, Wojciech Rychter, Anna Konowada

Złożyciele Stowarzyszenia: Zbigniew Leszczyński, Wojciech Rychter, Sławomir Łojek, Bożena Tober, Stanisława Jarzyńska, Anna Konowada, Adam Jarzyński, Bożena Krajewska, Marzanna Boros, Zofia Skierska, Wojciech Kęsicki, Anita Leszczyńska, Ewa Wysocka, Jolanta Czermińska.

Pierwszą imprezę charytatywną jeszcze nieformalnego stowarzyszenia, zorganizował zarząd osiedla nr 3 wraz z lokalnym odziałem Polskiego Związku Niewidomych na rzecz chorej na raka Marty. Od tego momentu celem Stowarzyszenia stało się pomaganie osobom niepełnosprawnym i chorym poprzez organizowanie imprez charytatywnych, zbiórek, festynów i aukcji. Przez 10 lat Stowarzyszenie zorganizowało XI bali charytatywnych, na których zebrało łączną kwotę ponad 200.000 złotych. Na każdym balu odbywała się licytacja złotej płaskorzeźby. Jej nabywca otrzymywał tytuł człowieka wielkiego serca. Zdobywcami tego tytułu w kolejnych latach byli: Adam Słoma – dwukrotnie, Ks. Jan Oleszko, Lech Stasiak, Hubert Przybyszewski, Grzegorz Gańko, Adam Kuciński, Maria i Józef Długokęccy, Wojciech Wilamowski, Mariusz Woliński.

Podopieczni Stowarzyszenia regularnie spotykają się oraz integrują poprzez sport. Uczestniczą w zawodach sportowych, zdobywają wysokie noty na arenie lokalnej oraz ogólnopolskiej. Sportowcami roku zostali: Krzysztof Jędrzejewski, Piotr Woźniak, Anna Wejchinand.

Członkowie Stowarzyszenia to także pasjonaci turystyki. Wspólnie odwiedzili wiele ciekawych miejsc: Pułtusk, Trójmiasto, Ciechocinek, Suwałki, Zakopane, Wadowice, Częstochowę, Obory. Było to możliwe dzięki bezinteresownemu zaangażowaniu wolontariuszy, którzy nie szczędzili czasu ani własnej energii. Ich wrażliwość i chęć niesienia pomocy powoduje, że osoby dotknięte chorobą nie są pozostawione bez opieki.

Aktualnie Stowarzyszenie skupia 160 członków. Ich nadrzędnym celem jest zapewnienie podopiecznym profesjonalnej opieki z wykorzystaniem najnowszych metod i technik leczenia, pielęgnacji oraz rehabilitacji. Zarząd Stowarzyszenia, wolontariusze, sponsorzy, darczyńscy są po to by osoby chore i niepełnosprawne czuły się potrzebne w naszym społeczeństwie. Na zakończenie warto przytoczyć tekst, który najpełniej ukazuje uczucia i myśli podopiecznych Stowarzyszenia „Szansa na Życie” :

„ My także chcemy wznosić latawce i tak jak zdrowi biegać pod wiatr.

Nie sprawną ręką zrywać dmuchawce i z krótszą nogą poznawać świat.

Zróbcie nam miejsce, nie patrzcie wrogo.

NIEPEŁNOSPRAWNI I CHCĄ I MOGĄ!

Odkrywać góry, zawieszać słońce, darować serca, czujesz? Gorące.

Otwórzcie okna po nocy dzwonku, nie chcemy ciągle sterczeć w przedsionku